De talentvrouw uit mijn vorige blog voelde zich niet opgelucht door het ontdekken van haar talent. Eerder kreeg ze het er benauwd van. Er was bij haar geen twijfel over de inhoud. Haar passie voor het scheppen van een mooi interieur was overduidelijk. Echter in de artistieke wereld van de binnenhuisontwerpers is het belangrijk dat je een herkenbare eigen stijl hebt. En ik had in de training gezegd dat het gaat om de klant, dat talent een creatieve inspiratiebron is die antwoord zoekt op de behoefte van de klant. Dus ja, hoe verhoudt zich dat tot het ontwikkelen van een eigen stijl?

Een interessante kwestie. Voor mij was duidelijk dat het opleggen van een voorgevormde stijl het tegendeel van talentwerk is. De klant doet er niet toe en moet maar nemen wat de ontwerper heeft bedacht. Toch sprak het woord eigen in eigen stijl mij wel aan. Talent gaat zeker over het ontwikkelen van eigenheid. Na wat heen en weer gepraat kwamen we op een interessante uitkomst. Aan de inspiratiekant van iemands talent kan het prima passen om enkele hoogstaande waarden te hebben. Voor de interieurvrouw bijvoorbeeld: het werken met natuurlijke materialen. Terwijl aan de realisatiekant de uitdaging blijft gelden dat de talenteigenaar zich verplaatst in wat die ene klant echt wil. Een klant die per se geen natuurlijke materialen wil, past echter niet bij deze ontwerper en kan beter iemand anders zoeken.

Zo kwamen we op het woord label. Het talent van de interieurvrouw kan zich prima ontwikkelen tot een label. Een identiteit waarin enkele kernwaarden gegeven zijn en maatwerk wordt geleverd naar die ene klant.